Φόρουμ
εδω θα αρχισω να γραφω ολο το βιβλιο..κεφαλαιο - κεφάλαιο σχεδον.. 
Οι Κουκουβάγιες – Ταχυδρόμοι - κεφάλαιο 1ο
Ο Χάρι Πότερ ήταν από πολλές απόψεις ένα τελείως ασυνήθιστο αγόρι. Καταρχάς μισούσε τις καλοκαιρινές διακοπές περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Δεύτερον, μελετούσε τα μαθήματα του, αλλά αναγκαζόταν να το κάνει κρυφά, μέσα στη μαύρη νύχτα. Συνέβαινε επίσης να είναι μάγος.
Πλησίαζαν μεσάνυχτα κι ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στο κρεβάτι του, κουκουλωμένος με τις κουβέρτες ως το κεφάλι, με ένα κλεφτοφάναρο στο ένα χέρι και ένα μεγάλο δερματόδετο βιβλίο (το Ιστορία της Μαγείας του Άνταλμπερτ Γουάφλιγκ) στηριγμένο στο μαξιλάρι. Ο Χάρι διέτρεχε τις τυπωμένες γραμμές του βιβλίου του με την μύτη της πένας του από φτερό αετού, αναζητώντας συνοφρυωμένος κάτι που θα τον βοηθούσε να γράψει την εργασία του «Το Κάψιμο των μαγισσών κατά τον 14 αιώνα ήταν εντελώς ανώφελο. Αναπτύξτε το.» Ήταν το θέμα.
Σταμάτησε την πένα του στην πρώτη σειρά μιας παραγράφου που φαινόταν ενδιαφέρουσα. Έσπρωξε τα γυαλιά στη μύτη του, πλησίασε το κλεφτοφάναρο πιο κοντά στο βιβλίο και διάβασε:
Τα μέλη της εξωμαγικής κοινότητας (οι κοινώς ονομαζόμενοι Μαγκλ) φοβούνταν ιδιαίτερα τη Μαγεία κατά τον Μεσαίωνα, αλλά δυσκολεύονταν στο σωστό εντοπισμό της. Τις σπάνιες φορές που έπιαναν έναν αληθινό μάγο, τον έκαιγαν, αλλά αυτό δεν έφερνε κανένα αποτέλεσμα. Ο μάγος ή η μάγισσα εκτελούσε ένα απλό ξόρκι ψύξεως της φωτιάς και μετά προσποιούνταν ότι ουρλιάζει από τους πόνους, ενώ στην πραγματικότητα απολάμβανε μια ευχάριστη αίσθηση, σαν γαργαλητό. Μάλιστα στη Γουέντλιν την Αλλόκοτη άρεσε τόσο πολύ το κάψιμο, ώστε επιδίωξε να την συλλάβουν ούτε λίγο ούτε πολύ σαράντα επτά φορές με διαφορετικές μεταμφιέσεις.
Ο Χάρι κράτησε την πένα του ανάμεσα στα δόντια του και έβγαλε ένα μπουκαλάκι μελάνι κι ένα ρολό περγαμηνής που είχε κάτω από το μαξιλάρι του. Ξεβίδωσε αργά και προσεχτικά το πώμα του μπουκαλιού, βούτηξε την πένα του στο μελάνι και άρχισε να γράφει, σταματώντας πότε πότε για να αφουγκραστεί, αφού αν κάποιος από τους θείους του, τους Ντάρσλι, σηκωνόταν για να πάει στο μπάνιο και άκουγε το χαρακτηριστικό ήχο που κάνει η πένα όταν γράφει κανείς με αυτή, σίγουρα θα περνούσε το υπόλοιπο καλοκαίρι κλειδωμένος στην αποθηκούλα κάτω από τις σκάλες.
Η Οικογένεια Ντάρσλι, η οποία κατοικούσε στην οδό Πριβετ, αριθμός 4, ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Χάρι δε χαιρόταν ποτέ τις διακοπές του. Ο θείος Βέρνον, η θεία Πετούνια και ο γιος τους, ο Ντάντλι, ήταν οι μόνοι ζωντανοί συγγενείς του Χάρι. Ήταν Μαγκλ κι είχαν εντελώς μεσαιωνικές απόψεις για την μαγεία. Το όνομα των γονιών του Χάρι, οι οποίοι ήταν και αυτοί μάγοι, δεν αναφερόταν ποτέ στο σπίτι των Ντάρσλι. Η θεία Πετούνια και ο θείος Βέρνον έλπιζαν χρόνια ολόκληρα πως, αν καταπίεζαν τον Χάρι πάνω σε αυτό το θέμα, θα εξουδετέρωναν τις μαγικές του ικανότητες. Όμως, προς μεγάλη τους αγανάκτηση, οι προσπάθειες τους όλα αυτά τα χρόνια δεν πέτυχαν και τώρα ζούσαν με τον φόβο μήπως μάθει κανείς ότι ο Χάρι είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας διετίας στη Σχολή «Χόγκουαρτς» για Μαγείες και Ξόρκια. Έτσι το μόνο που έκαναν μόλις άρχιζαν οι καλοκαιρινές διακοπές του ανιψιού του κι εκείνος επέστρεφε σπίτι από τη Σχολή «Χόγκουαρτς», ήταν να κλειδώσουν όλα τα μαγικά σύνεργα του -βιβλία ξορκιών, μαγικό ραβδί, χύτρα και μαγικό σκουπόξυλο – σ’ ένα ντουλάπι και να του απαγορέψουν να μιλά στους γείτονες.
Αυτή η στέρηση, ιδιαίτερα των βιβλίων, δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στον Χάρι, γιατι οι καθηγητές του στο «Χόγκουαρτς» του έβαζαν πολλές εργασίες για τις διακοπές. Μία από αυτές, την πιο δύσκολη, με θέμα τα ξόρκια συρρίκνωσης, του την είχε βάλει ο πιο αχώνευτος καθηγητής του, ο κύριος Σνέιπ , ο οποίος θα χαιρόταν ιδιαίτερα αν ο Χάρι του έδινε την παραμικρή αφορμή για να τον τιμωρήσει. Έτσι ο Χάρι το διακινδύνευσε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα των διακοπών του. Κάποια στιγμή που ο θείος Βέρνον, η θεία Πετούνια και ο Ντάντλι βγήκαν στον κήπο του σπιτιού τους για να θαυμάσουν το καινούριο αυτοκίνητο που παραχώρησε στον θείο Βέρνον η εταιρεία στην οποία εργαζόταν (φωνάζοντας δυνατά για να τους ακούσει όλη η γειτονιά), ο Χάρι κατέβηκε ακροπατώντας στο ισόγειο, πήρε μερικά από τα βιβλία του και τα έκρυψε στο δωμάτιο του. Αν δε λέκιαζε με μελάνια τα σεντόνια, οι Ντάρσλι δε θα μάθαιναν ποτέ ότι μελετούσε μαγεία τη νύχτα.
Ο Χάρι ήθελε να αποφύγει τις φασαρίες με τη θεία και το θείο του αυτή τη στιγμή, γιατί ήταν ήδη θυμωμένοι μαζί του επειδή στη διάρκεια των σχολικών διακοπών του είχε τηλεφωνήσει ένας συμμαθητής του στη σχολή «Χόγκουαρτς». Ο Ρον Ουέσλι, ένας από τους καλύτερους φίλους του Χάρι στο «Χόγκουαρτς», προερχόταν από οικογένεια μάγων. Αυτό σήμαινε πως ήξερε πολλά πράγματα τα οποία ο Χάρι αγνοούσε, αλλά δεν είχε ξαναχρησιμοποιήσει ποτέ πριν στη ζωή του τηλεφωνική συσκευή. Και, για κακή του τύχη, ήταν ο θείος Βέρνον αυτός που είχε σηκώσει το ακουστικό του τηλεφώνου.
«Βέρνον Ντάρσλι. Λέγετε, παρακαλώ».
Ο Χάρι, ο οποίος έτυχε να είναι στο δωμάτιο, πάγωσε ακούγοντας τη φωνή του Ρον.
«Εμπρός; Εμπρός; Με ακούτε; Θέλω να μιλήσω στον Χάρι Πότερ!»
Ο Ρον φώναζε τόσο δυνατά, που ο θείος Βέρνον αναπήδησε και κρλατησε μακριά από το αφτί του το ακουστικό, ενώ ταυτόχρονα το κοίταζε με ένα ύφος θυμωμένο και ανήσυχο συγχρόνως.
«Ποιος είναι;» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον προς την κατεύθυνση του ακουστικού. «Ποιος είσαι;»
«Ο Ρον Ουέσλι!» βροντοφώναξε ο Ρον, λες και βρισκόταν –εκείνος κι ο θείος Βέρνον- στις δυο άκρες ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου και ούρλιαζαν για ν’ ακουστούν μεταξύ τους. «Φίλος του Χάρι από το Σχολείο…»
Τα μικρά μάτια του θείου Βέρνον στράφηκαν στον Χάρι, ο οποίος είχε μαρμαρώσει στη θέση του.
«Δεν υπάρχει κανένας Χάρι Πότερ Εδώ πέρα!» ούρλιαξε ο θείος Βέρνον, ενώ ταυτόχρονα κρατούσε το ακουστικό σε απόσταση από το αφτί του, λες και φοβόταν ότι θα εκραγεί.
«Δεν ξέρω για ποιο σχολείο μιλάς! Μην ξανατηλεφωνήσεις! Μακριά από την οικογένεια μου!»
Και βροντοχτύπησε το ακουστικό στη θέση του, σαν να πετούσε μια δηλητηριώδη αράχνη.
Ο καυγάς που ακολούθησε ήταν από τους χειρότερους στην ιστορία του σπιτιού της οδού Πριβέτ με τον αριθμό 4.
«Πως τολμάς να δίνεις τον αριθμό μας σε άτομα σαν…σαν εσένα!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον εκτοξεύοντας σάλια στο πρόσωπο του Χάρι.
συνεχεια αργοτερα..
Οι Κουκουβάγιες – Ταχυδρόμοι - κεφάλαιο 1ο
Ο Χάρι Πότερ ήταν από πολλές απόψεις ένα τελείως ασυνήθιστο αγόρι. Καταρχάς μισούσε τις καλοκαιρινές διακοπές περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Δεύτερον, μελετούσε τα μαθήματα του, αλλά αναγκαζόταν να το κάνει κρυφά, μέσα στη μαύρη νύχτα. Συνέβαινε επίσης να είναι μάγος.
Πλησίαζαν μεσάνυχτα κι ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στο κρεβάτι του, κουκουλωμένος με τις κουβέρτες ως το κεφάλι, με ένα κλεφτοφάναρο στο ένα χέρι και ένα μεγάλο δερματόδετο βιβλίο (το Ιστορία της Μαγείας του Άνταλμπερτ Γουάφλιγκ) στηριγμένο στο μαξιλάρι. Ο Χάρι διέτρεχε τις τυπωμένες γραμμές του βιβλίου του με την μύτη της πένας του από φτερό αετού, αναζητώντας συνοφρυωμένος κάτι που θα τον βοηθούσε να γράψει την εργασία του «Το Κάψιμο των μαγισσών κατά τον 14 αιώνα ήταν εντελώς ανώφελο. Αναπτύξτε το.» Ήταν το θέμα.
Σταμάτησε την πένα του στην πρώτη σειρά μιας παραγράφου που φαινόταν ενδιαφέρουσα. Έσπρωξε τα γυαλιά στη μύτη του, πλησίασε το κλεφτοφάναρο πιο κοντά στο βιβλίο και διάβασε:
Τα μέλη της εξωμαγικής κοινότητας (οι κοινώς ονομαζόμενοι Μαγκλ) φοβούνταν ιδιαίτερα τη Μαγεία κατά τον Μεσαίωνα, αλλά δυσκολεύονταν στο σωστό εντοπισμό της. Τις σπάνιες φορές που έπιαναν έναν αληθινό μάγο, τον έκαιγαν, αλλά αυτό δεν έφερνε κανένα αποτέλεσμα. Ο μάγος ή η μάγισσα εκτελούσε ένα απλό ξόρκι ψύξεως της φωτιάς και μετά προσποιούνταν ότι ουρλιάζει από τους πόνους, ενώ στην πραγματικότητα απολάμβανε μια ευχάριστη αίσθηση, σαν γαργαλητό. Μάλιστα στη Γουέντλιν την Αλλόκοτη άρεσε τόσο πολύ το κάψιμο, ώστε επιδίωξε να την συλλάβουν ούτε λίγο ούτε πολύ σαράντα επτά φορές με διαφορετικές μεταμφιέσεις.
Ο Χάρι κράτησε την πένα του ανάμεσα στα δόντια του και έβγαλε ένα μπουκαλάκι μελάνι κι ένα ρολό περγαμηνής που είχε κάτω από το μαξιλάρι του. Ξεβίδωσε αργά και προσεχτικά το πώμα του μπουκαλιού, βούτηξε την πένα του στο μελάνι και άρχισε να γράφει, σταματώντας πότε πότε για να αφουγκραστεί, αφού αν κάποιος από τους θείους του, τους Ντάρσλι, σηκωνόταν για να πάει στο μπάνιο και άκουγε το χαρακτηριστικό ήχο που κάνει η πένα όταν γράφει κανείς με αυτή, σίγουρα θα περνούσε το υπόλοιπο καλοκαίρι κλειδωμένος στην αποθηκούλα κάτω από τις σκάλες.
Η Οικογένεια Ντάρσλι, η οποία κατοικούσε στην οδό Πριβετ, αριθμός 4, ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Χάρι δε χαιρόταν ποτέ τις διακοπές του. Ο θείος Βέρνον, η θεία Πετούνια και ο γιος τους, ο Ντάντλι, ήταν οι μόνοι ζωντανοί συγγενείς του Χάρι. Ήταν Μαγκλ κι είχαν εντελώς μεσαιωνικές απόψεις για την μαγεία. Το όνομα των γονιών του Χάρι, οι οποίοι ήταν και αυτοί μάγοι, δεν αναφερόταν ποτέ στο σπίτι των Ντάρσλι. Η θεία Πετούνια και ο θείος Βέρνον έλπιζαν χρόνια ολόκληρα πως, αν καταπίεζαν τον Χάρι πάνω σε αυτό το θέμα, θα εξουδετέρωναν τις μαγικές του ικανότητες. Όμως, προς μεγάλη τους αγανάκτηση, οι προσπάθειες τους όλα αυτά τα χρόνια δεν πέτυχαν και τώρα ζούσαν με τον φόβο μήπως μάθει κανείς ότι ο Χάρι είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας διετίας στη Σχολή «Χόγκουαρτς» για Μαγείες και Ξόρκια. Έτσι το μόνο που έκαναν μόλις άρχιζαν οι καλοκαιρινές διακοπές του ανιψιού του κι εκείνος επέστρεφε σπίτι από τη Σχολή «Χόγκουαρτς», ήταν να κλειδώσουν όλα τα μαγικά σύνεργα του -βιβλία ξορκιών, μαγικό ραβδί, χύτρα και μαγικό σκουπόξυλο – σ’ ένα ντουλάπι και να του απαγορέψουν να μιλά στους γείτονες.
Αυτή η στέρηση, ιδιαίτερα των βιβλίων, δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στον Χάρι, γιατι οι καθηγητές του στο «Χόγκουαρτς» του έβαζαν πολλές εργασίες για τις διακοπές. Μία από αυτές, την πιο δύσκολη, με θέμα τα ξόρκια συρρίκνωσης, του την είχε βάλει ο πιο αχώνευτος καθηγητής του, ο κύριος Σνέιπ , ο οποίος θα χαιρόταν ιδιαίτερα αν ο Χάρι του έδινε την παραμικρή αφορμή για να τον τιμωρήσει. Έτσι ο Χάρι το διακινδύνευσε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα των διακοπών του. Κάποια στιγμή που ο θείος Βέρνον, η θεία Πετούνια και ο Ντάντλι βγήκαν στον κήπο του σπιτιού τους για να θαυμάσουν το καινούριο αυτοκίνητο που παραχώρησε στον θείο Βέρνον η εταιρεία στην οποία εργαζόταν (φωνάζοντας δυνατά για να τους ακούσει όλη η γειτονιά), ο Χάρι κατέβηκε ακροπατώντας στο ισόγειο, πήρε μερικά από τα βιβλία του και τα έκρυψε στο δωμάτιο του. Αν δε λέκιαζε με μελάνια τα σεντόνια, οι Ντάρσλι δε θα μάθαιναν ποτέ ότι μελετούσε μαγεία τη νύχτα.
Ο Χάρι ήθελε να αποφύγει τις φασαρίες με τη θεία και το θείο του αυτή τη στιγμή, γιατί ήταν ήδη θυμωμένοι μαζί του επειδή στη διάρκεια των σχολικών διακοπών του είχε τηλεφωνήσει ένας συμμαθητής του στη σχολή «Χόγκουαρτς». Ο Ρον Ουέσλι, ένας από τους καλύτερους φίλους του Χάρι στο «Χόγκουαρτς», προερχόταν από οικογένεια μάγων. Αυτό σήμαινε πως ήξερε πολλά πράγματα τα οποία ο Χάρι αγνοούσε, αλλά δεν είχε ξαναχρησιμοποιήσει ποτέ πριν στη ζωή του τηλεφωνική συσκευή. Και, για κακή του τύχη, ήταν ο θείος Βέρνον αυτός που είχε σηκώσει το ακουστικό του τηλεφώνου.
«Βέρνον Ντάρσλι. Λέγετε, παρακαλώ».
Ο Χάρι, ο οποίος έτυχε να είναι στο δωμάτιο, πάγωσε ακούγοντας τη φωνή του Ρον.
«Εμπρός; Εμπρός; Με ακούτε; Θέλω να μιλήσω στον Χάρι Πότερ!»
Ο Ρον φώναζε τόσο δυνατά, που ο θείος Βέρνον αναπήδησε και κρλατησε μακριά από το αφτί του το ακουστικό, ενώ ταυτόχρονα το κοίταζε με ένα ύφος θυμωμένο και ανήσυχο συγχρόνως.
«Ποιος είναι;» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον προς την κατεύθυνση του ακουστικού. «Ποιος είσαι;»
«Ο Ρον Ουέσλι!» βροντοφώναξε ο Ρον, λες και βρισκόταν –εκείνος κι ο θείος Βέρνον- στις δυο άκρες ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου και ούρλιαζαν για ν’ ακουστούν μεταξύ τους. «Φίλος του Χάρι από το Σχολείο…»
Τα μικρά μάτια του θείου Βέρνον στράφηκαν στον Χάρι, ο οποίος είχε μαρμαρώσει στη θέση του.
«Δεν υπάρχει κανένας Χάρι Πότερ Εδώ πέρα!» ούρλιαξε ο θείος Βέρνον, ενώ ταυτόχρονα κρατούσε το ακουστικό σε απόσταση από το αφτί του, λες και φοβόταν ότι θα εκραγεί.
«Δεν ξέρω για ποιο σχολείο μιλάς! Μην ξανατηλεφωνήσεις! Μακριά από την οικογένεια μου!»
Και βροντοχτύπησε το ακουστικό στη θέση του, σαν να πετούσε μια δηλητηριώδη αράχνη.
Ο καυγάς που ακολούθησε ήταν από τους χειρότερους στην ιστορία του σπιτιού της οδού Πριβέτ με τον αριθμό 4.
«Πως τολμάς να δίνεις τον αριθμό μας σε άτομα σαν…σαν εσένα!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον εκτοξεύοντας σάλια στο πρόσωπο του Χάρι.
συνεχεια αργοτερα..
