Η ιστορια με την μαγειρικη

Ημουν 3 χρονων ειχα ενα αρκουδακι ιταν το αγαπημενο μου. τον ελεγαν μπουμπι. ξαφνικα επαισε ενα αστερι εκανα μια ευχη.Ευχηθηκα να γινει ο μπουμπι αληθινος και να παιζω μαζι του.Τοτε ειδα μια λαμψη.Ο Μπουμπι με χαιρετησε.Στην αρχη φοβηθηκα αλλα μετα καταλαβα οτι η ευχη μου εγινε αληθηνη.Ηαδυναμια μου ηταν τα αρκουδακια δεν ηθελα κουκλες ουτε τρενακια ουτε μικρα ζωακια μονο λουτρινα ζωακια και αρκουδακια γενικα.μετα αρχιζα να μαθαινω μαγειρικη στα 8.Το αρκουδακι μου ειχε ακομα ψυχη.με βοηθουσε οταν δεν τα καταφερνα.τοτε δεν επεφτε αλλο αστερι φοβηθηκα γιατι νομιζα οτι εφτεγα εγω.Τοτε ηρθε κοντα μου ο μπουμπι.Μου ειπε ξερω τι σκεφτεσαι.Σκεφταισαι αν ολα τα αρκουδακια σου ηταν αληθηνα.Τοτε ελαμψε κατι ξανα.Ολα μου τα αρκουδακια ειχαν ζωη.Ενιωθα υπεροχα.Ημουν 13 τοτε ηταν το τελευταιο μαθημα μαγειρικης.Αυτο το τελευταιο ηταν το σπουδαιοτερο γιατι θα εφτιαχνα κατι υπεροχο για τον μπαμπα μου που ελειπε πολλα χρονια.Τοτε ηρθε τον αγκαλιασα μετα απο τοσα χρονια.Μολις δοκιμασε το φαγητο ξετρελαθηκε.Καθησαμε και τα ειπαμε.Μολις εγινε βραδυ πηγαμε για υπνο.Τοτε τα ειπα ολα στον μπουμπι.Εκιενος μου ειπε οτι θα ειναι το τελευταιο βραδυ που θα ειμαστε μαζι.Εγω παγωσα.Μου ειπε οτι η ψυχη του ειναι αστερι και οτι οταν καποιος ειναι λυπημενος τον βοηθαει και μετα φευγει.Τοτε αρχησα να κλαιω.Μου ελεγε να μην κλαιω και καθε βραδυ οταν πεφτει αστερι να τον θυμαται.
Και αυτο εκανα.Καθε βραδυ που πεφτει αστερι κλαιω και τον θυμαμαι.Θυμαμαι που περνουσαμε υπεροχα μαζι.

δεν είναι αλήθηνη