ο ταξιδιαρης βατραχος

μια φορα και ενα καιρο ηταν ενας βατραχος.ζουσε με του γονεις του στη μεγαλη λιμνη.ειχε ενα ονειρο:να ταξιδεψει στη θαλασσα. μα αυτο ηταν πολυ μακρινο.κανενα αλλο βατραχακι δεν επαιζε μαζι του και ολοι τον κοροιδευαν.Αλλα αυτος εξακολουθουσε να αγαπα τη θαλασσα.και συνεχισε.
μα μια μερα η λιμνη φουσκωσε και πλυμηρησε.και τοτε ο βατραχος πηδηξε σε ενα νπυφαρο και εβαλε πανι για τη θαλασσα.
σε λιγο ηταν εκει:στη γαλαζια θαλασσα, στη κρινοσπαρτη αμμουδια.μα ακουσε και κατι γελια απο μερικα κοκκινα ψαρια.
''καλε , πως πρασινησες ετσι?''ειπε ενα ψαρι
''ποπο πρεπει να ειναι στολη.και μαλιστα γελοια!''ειπε ενα αλλο.
''αχ θα λυποθημησω το βλεπετε αυτο το τερατουργημα?''
''σταματηστε ''ειπε ο βατραχος.
μα τα γελια δεν σταματησαν και αυτος εκνευρηστηκε και εφυγε. οταν απομακρυνθηκε απο τα ενοχλητικα ψαρια ειδε τη θαλασσα. ειχε παρει ενα γαλαζιο χρωμα. το ειδε και του θυμησε τη λιμνη. αρχισε να κλαιει. και μετα σκεφτηκε μια παλια παροιμια που λεει :''κανω οτι θελω αλλα θελω οτι κανω?''.
και υποσχεθηκε στον εαυτο του να γυρησει στη οικογενεια του και στον δικο του κοσμο, εκει που ανηκε αληθινα.
και ηρθε σε λιγο ενας βορειας , που μετακινησε το νουφαρο προς τη λιμνη του.
μολις εφτασε αγκαλιασε την μαμα και το μπαμπα του και εκλαψε με μαυρο δακρυ.αγαπουσε την μαμα και το μπαμπα του αλλα οριμασε και δεν θα κανει πια οτι εκανε παλια.θα ειναι πιο προσεκτηκος, πιο καλος και πιο πολυ:ονειροπολος.
Βρε τι βλακείες γράφω πάλι.